|
ZENTAUR POLY
Odmiana wielokiełkowa, heterozyjna, poliploidalna. Korzeń owalny biały, płytka bruzda korzeniowa (zanieczyszczenie ziemią małe). Odporna na pośpiechy, tolerancyjna na choroby: cerkosporę, wirusa żółtaczki. Cechuje się bardzo wysoką zdrowotnością korzeni i liści, bardzo dobrze przechowuje się do późnej wiosny w temp od 0.5 do 4.00 C (małe straty do 2%). Odporna na suszę, przydatna na gleby słabsze.
Zagłębienie w glebie (60%) umożliwia zbiór mechaniczny po uprzednim ogłowieniu z liści. 1 kg buraków zawiera łatwo przyswajalną sacharozę, 0.10 do 0.15 jednostki owsianej, 6–8 gram białka strawnego.
Plon korzeni 1000 – 1100 q z ha
Zawartość % suchej masy 12,5 – 14,0 %
Plon suchej masy 140 – 160 q z ha
Plon liści 330 – 380 q z ha
BURAKI PASTEWNE
Buraki pastewne stanowią uniwersalną i soczystą paszę niezbędną w żywieniu zwierząt:
• dla bydła to gwarancja chudego, nieotłuszczonego mięsa, a w przypadku krów mlecznych stymulacja produkcji dobrej jakości mleka,
• dla królików świetna, pełnowartościowa pasza, wymagająca jedynie domieszki plew, sieczki lub siana,
• dla koni to źródło łatwo przyswajalnej energii oraz witaminy A, której niedobory pojawiają się w zimie,
• w żywieniu trzody chlewnej stanowią doskonałą nietuczącą paszę zastępując ziemniaki, które są mocno tuczące (mięso przerośnięte tłuszczem),
Podawanie buraka pastewnego jako paszy niesie ze sobą szereg benefitów dla każdego gatunku. Ponadto uprawa buraka pastewnego jest niewymagająca i jest
możliwa na słabych glebach przeważających na terenie Polski.
WYMAGANIA KLIMATYCZNO-GLEBOWE
Ze względu na dużą odporność na pośpiechy, buraki pastewne mogą być uprawiane w chłodniejszych warunkach klimatycznych, tam gdzie uprawa kukurydzy jest niewskazana. Mogą być uprawiane na glebach I i V klasy pod warunkiem głębokiej warstwy ornej z przepuszczalnym i niezakwaszonym podłożem.
NAWOŻENIE
Organiczne – jeżeli jest to możliwe 30-40 t/ha obornika lub rozdrobniona słoma w drugim roku uprawy. Bardzo dobrze plonuje również bez nawożenia organicznego pod warunkiem, że nie jest w płodozmianie częściej niż co 5 lat.
Mineralne: N – 100 do 150 kg/ha,
P2O5 – 80 do 120 kg/ha jesienią,
K2O – 150 do 200 kg/ha jesienią.
SIEW
Optymalny termin to I i II dekada kwietnia, na terenach północnowschodnich III dekada kwietnia.
Norma wysiewu na 1 ha w zależności od zdolności
kiełkowania:
odmiany wielokiełkowe: 18-20 kg/ha
odmiany genetycznie 1-kiełkowe : 6-8 kg/ha
REDUKCJA ZACHWASZCZENIA
Walkę z zachwaszczeniem należy zacząć od profilaktyki, gdyż głównym źródłem chwastów są nasiona w glebie. Czynności zapobiegawcze i redukujące rozprzestrzenianie się chwastów to:
• staranny zbiór roślin przedplonowych (ograniczenie występowania samosiewów zbóż oraz rzepaku),
• utrzymanie czystości fitosanitarnej maszyn i narzędzi,
• niedopuszczenie do przenoszenia się chwastów z sąsiadujących pól uprawnych,
• stosowanie obornika z fermentacji na gorąco,
• płodozmian obejmujący uprawę gatunków roślin o zróżnicowanych wymaganiach agrotechnicznych (przemiennie zboża, okopowe, przemysłowe, warzywa) oraz roślin o właściwościach allelopatycznych takich jak żyto ozime, gryka, gorczyca biała, słonecznik, owies w międzyplonach,
• zabiegi agrotechniczne- podorywka, orka zimowa, uprawa przedsiewna,
• stosowanie mechanicznych sprzętów typu: pielniki szczotkowe, palcowe oraz szczotkowo-palcowe lub wąsowe,
• chemiczna ochrona według zaleceń IOR, efektywność herbicydów można podnieść poprzez stosowanie metody dawek dzielonych.
Choroby buraka popularne w Polsce: chwościk buraka, mączniak prawdziwy buraka, zgorzele siewek i zgnilizny korzeni; zwalczanie poprzez metody agrotechniczne, hodowlane i chemiczne zaprawianie oraz opryskiwanie roślin przy użyciu fungicydów.
Najważniejsze szkodniki buraka pastewnego: pędraki i drutowce, rolnice, mątwik burakowy, pchełka burakowa, drobnica burakowa, mszyca trzmielinowoburakowa, śmietka ćwiklanka, błyszczka jarzynówka.
Metody ograniczania: agrotechniczne oraz chemiczne poprzez stosowanie zapraw nasiennych oraz preparatów insektycydowych.
|
|
