Inkarnatka czy koniczyna krwistoczerwona?

Koniczyna krwistoczerwona, zwana także inkarnatką lub w niektórych rejonach Polski szkarłatną, to jednoroczna roślina pastewna o wszechstronnym zastosowaniu. Charakteryzuje się efektownym, intensywnie czerwonym kwitnieniem, które nadaje jej walory zarówno użytkowe, jak i dekoracyjne.
Roślina jednoroczna. Może być uprawiana jako ozima lub jara, w siewie czystym albo w mieszankach z wyką ozimą i trawami. Daje jeden pokos zielonki, który przy siewie je¬siennym zbiera się w drugiej połowie maja, a przy siewie wiosennym – w końcu lipca lub na początku sierpnia.

Wymagania glebowe i wybór przedplonu dla koniczyny inkarnatki

Inkarnatka ma mniejsze wymagania wodne niż koniczyna łąkowa. Najlepiej udaje się na glebach gliniastych lub piaszczysto-gliniastych o odczynie obojętnym lub lekko zasadowym. Można ją uprawiać nawet na glebach piaszczystych, byle dostatecznie wilgotnych na wiosnę i niezbyt ubogich w składniki pokarmowe. Dobrym przedplonem są rośliny wcześnie schodzące z pola: rzepak, jęczmień ozimy, zielonki. Po pszenicy można ją uprawiać na zachodzie kraju.

Dawki nawozowe dla koniczyny inkarnatki

Nawożenie tylko potasem – do 120 kg/ha K2O i fosforem – do 80 kg/ha P2O5.

Siew i pielęgnacja koniczyny krwistoczerwonej

Wiosną lub jesienią. Zalecana norma wysiewu: na nasiona 15–20 kg/ha, na zielonkę 20–30 kg/ha.
W przypadku wystąpienia chwastów, można je zwalczać herbicydem Corum 502,4 SL w dawce 1,25 l/ha, gdy rośliny osiągną wysokość 10–15 cm.

Zbiór inkarnatki

Zbiór zbiór na zielonkę, przeprowadza się przed kwitnieniem. W fazie kwitnienia inkarnatka bardzo silnie drewnieje, co znacznie obniża jej wartość pokarmową. W zależności od terminu siewu zbiór przeprowadza się pod koniec maja (siew jesienny) lub na przełomie lipca i sierpnia (siew wiosenny).