Esparceta

Wieloletnia roślina motylkowata, miododajna, osiągająca 40–70 cm wysokości. Jest źródłem wartościowej paszy w postaci zielonki i siana, zasobnej w białko, witaminy i inne cenne składniki odżywcze. Jako roślina dietetyczna, w postaci zielonki szczególnie zalecana jest w żywieniu młodych zwierząt, zwłaszcza przeżuwaczy. W przeci­wieństwie do koniczyny, skarmiana nawet w młodym stadium i na mokro, nie powoduje wzdęć. W żywieniu krów poprawia smak mleka i masła. Jako lepiej strawna niż lucerna może być stosowana w żywieniu trzody chlewnej. Nasiona esparcety są bogate w białko i mogą częściowo zastępować owies w żywieniu koni.

Esparceta ma zdecydowanie mniejsze wymagania niż koniczyna i lucerna. Może być uprawiana na wszystkich rodzajach gleb za­wierających wapń, z wyjątkiem gleb zimnych, podmokłych i kwa­śnych. Jest rośliną ciepło- i światłolubną. Jej wegetacja na wiosnę zaczyna się dość późno (plantacja łatwo się zachwaszcza). Stano­wisko musi być wolne od chwastów, zwłaszcza od perzu.

Jak nawozić esparcetę siewną?

przedsiewnie N – 30kg/ha, P2O5 – 80 kg/ha, K2O – 140 kg/ha,

pogłównie (w każdym roku użytkowania) P2O5 – 80 – 100kg/ha.

Jaka jest norma wysiewu esparcety siewnej?

Esparcetę można wysiewać w siewie czystym (do końca maja) oraz jako wsiew­kę w zboża jare (wczesna wiosna). Norma wysiewu 70–90 kg/ha (rozstawa rzędów 15–20 cm).

Kiedy zebrać pierwszy pokos?

W uprawie na zielonkę pierwszy pokos zbieramy na początku kwitnienia. Następny pokos można wypasać bydłem w miarę odrastania. Nie wypasać owcami – zbyt nisko przygryzają rośliny. Plon zielonej masy 50–70 t/ha.