Życica

Życica trwała

Życica trwała, zwana również rajgrasem angielskim, to bardzo cenna i pełna wartości odżywczych trawa pastewna. Białka, karotenoidy, luteina, sole mineralne, kwasy tłuszczowe i węglowodany, których wysokim poziomem charakteryzuje się życica trwała, czynią ją przysmakiem dla wszystkich zwierząt hodowlanych: bydła, koni, kóz, trzody chlewnej, owiec i drobiu. Poza tym życica trwała nie zawiera dużych ilości ciężkostrawnych lignin, krzemu, celulozy i hemicelulozy, dzięki czemu należy do roślin bardzo strawnych i smakowitych. Jest bardzo odporna na udeptywanie, przygryzanie przez zwierzęta oraz częste koszenie, co tym bardziej sprawia, że uznawana jest za roślinę doskonale nadającą się na pastwiska.

Życica trwała jest trawą niską i luźnokępkową. Jej pędy generatywne mogą osiągać nawet 90 cm wysokości. Pomimo swojej nazwy życica trwała nie należy do wyjątkowo długowiecznych roślin. Wyróżnia się szybkim wzrostem, ale jej żywotność nie jest specjalnie imponująca i wynosi od 3 do 5 lat. Jest również stosunkowo delikatna – słabo znosi zalewanie oraz susze. Poza tym życica trwała ma wysokie wymagania cieplne i świetlne (wymaga stanowisk bardzo widnych, gdyż na stanowiskach zacienionych jest szybko zagłuszana przez inne gatunki roślin) oraz jest podatna na mróz.

Nie tylko trawa pastewna

Życica trwała jest rośliną o bardzo rozwiniętym i gęstym systemie korzeniowym. Ta właściwość sprawia, że jest uprawiana nie tylko jako pasza dla zwierząt hodowlanych, ale niektóre jej odmiany wykorzystuje się podczas zakładania publicznych trawników, pól golfowych i boisk sportowych. Nadaje się też doskonale do produkcji trawników z rolki. Życica trwała preferuje gleby raczej wysokiej klasy, bogate w składniki pokarmowe – szczególnie w azot. Może być wysiewana samodzielnie lub w mieszankach z koniczyną oraz roślinami motylkowatymi. Co istotne, źle radzi sobie na gruntach słabo przepuszczalnych i takich, które bardzo wolno obsychają wiosną. Życica trwała szybko się rozkrzewia, zadarniając obszary, które nią obsiano. Jest też bardzo agresywna, jeśli idzie o ekspansję i wypieranie innych gatunków roślin.

Po czym poznać życicę trwałą?

Jednym z najbardziej rozpoznawalnych znaków życicy trwałej na trawniku są jej charakterystyczne, luźne kępy. Aby ją wyodrębnić spośród innych odmian traw, ważne jest, by poznać skład mieszanki, na której został zasiany trawnik. W przypadku, gdy w trawniku dominuje życica trwała, łatwo ją rozpoznać. Jeżeli jednak na trawniku posadzono wiele innych odmian traw, które przysłaniają życicę trwałą, jej obecność staje się trudniejsza do zauważenia.

Należy jednak pamiętać, że życica trwała wymaga specjalnych warunków do wzrostu i zachowania estetycznego wyglądu na trawniku. Potrzebuje dużo słońca oraz odpowiedniego nawadniania i gleby bogatej w składniki odżywcze. W przeciwnym razie może stać się wysuszona i uszkodzona, co wpłynie negatywnie na estetykę całego trawnika.

Charakterystyka nasion życicy trwałej

Jedną z polecanych na plantacjach nasiennych odmian życicy trwałej jest ta wieloletnia i pastewna. Jest to roślina, która osiąga niewielkie rozmiary i tworzy luźne kępy. Przejawia bardzo duże walory użytkowe, przede wszystkim z powodu idealnej do mieszanki łąkowych i pastwiskowych oraz bardzo dobrą wartość pokarmową i smakowitością dla zwierząt hodowlanych. Siew tej rośliny należy przeprowadzać w ilości około 20 kg/ha, co pozwala na osiągnięcie najlepszych efektów. Mimo że ma szybkie tempo odrastania oraz jest odporna na udeptywanie, to trzeba mieć na uwadze, że jest wrażliwa na letnie susze i mroźne zimy.

W przypadku użytkowania ze względów hodowlanych warto podkreślić, że suche nasiona życicy trwałej są jedną z najcenniejszych traw pastwiskowych. Strawność suchej masy wynosi około 78%. Co więcej, w suchych masach znajduje się około 16% białka oraz 12,5% cukrów. Roślina ta może być stosowana jako samodzielna roślina lub w mieszankach z koniczyną czerwoną i lucerną. Wysiewana jest na zbiór zielonki, siana lub jako sianokiszonka. Może również być użyta jako roślina poplonowa w celu poprawy stanu gleby na polach uprawnych.