Koniczyna krwistoczerwona - OPOLSKA

Odmiana ozima dorastająca do 40–80 cm wysokości, o łodygach sztywnych, wzniesionych, bogato ulistnionych i miękko owłosionych.

Kwiaty krwistoczerwone zebrane w kwiatostany – główki w kształcie wydłużonego i zaostrzonego stożka, przybierającego z czasem kształt walca. Roślina owadopylna, jednak wykazuje dużą zdolność wiązania nasion w następstwie samozapylenia. Owocem jest strąk jednonasienny. Nasiona jajowate, silnie błyszczące, żółto-brunatne, największe spośród uprawianych koniczyn (masa 1000 nasion – średnio 4,6 g). Najczęściej uprawia się ją jako poplon ozimy w siewie czystym oraz jako składnik mieszanek poplonowych z życicą wielokwiatową i wyką. Zarówno w stanie zielonym, jak również w postaci siana dostarcza paszy o bardzo dobrej wartości. Plony zielonej masy wahają się od 160–250 q/ha, siana 24–50 q/ha. Przy uprawie na nasiona uzyskuje się średnio od 8–9 q/ha nasion i 20–30 q/ha słomy. Jest również doskonałym przedplonem znacznie podnoszącym żyzność gleby. Odmiana charakteryzuje się stosunkowo dużą odpornością na choroby. W niektórych latach jest atakowana przez plamistość zgorzelową lub mączniaka.