Esparceta
· Odmiana o łodygach wzniesionych, słabo owłosionych.
· Wytwarza kwiatostany groniaste wydłużone, o barwie różowej.
· Owocem jest okrągły, owłosiony strąk.
· Nasiona nerkowate, żółte do zielonkawobrunatnych.
· Jest rośliną silnie miododajną i strukturotwórczą.
· Stanowi doskonały przedplon dla roślin następczych.
· Uprawiana przez 2–3 lata przywraca żyzność glebie.
· Dzięki dobrze rozwiniętemu korzeniowi palowemu dobrze sobie radzi z długo trwającą suszą.
· Skutecznie hamuje erozję gleb, może być stosowana do rekultywacji skarp i usypisk.
· Bardzo dobrze zimuje, ma dobrą energię odrastania na wiosnę i po pokosach.
· Jest odporna na wyleganie.
· Esparcetę uprawia się na zbiór zielonej masy (jeden pokos), później można wypasać bydłem.
· Można ją też uprawiać przemiennie na zieloną masę i nasiona. W użytkowaniu tylko na zieloną masę trwałość plantacji wynosi 3 lata, przy użytkowaniu przemiennym (na zielona masę i na nasiona) – 5–6 lat.
· Może czerpać wodę z głębszych warstw gleby nawet do 2 metrów, przez swój palowy system korzeniowy.
· Brodawki korzeniowe zawierają bakterie, akumulujące azot w glebie, dzięki czemu poprawia się jej żyzność.
· Roślina ta dostarcza jasnego miodu o przyjemnym zapachu i smaku.
· Pasza nie powoduje wzdęć u zwierząt.
· Jest bogatą w białko i witaminy.
· Może być uprawiana na glebach ubogich i suchych, ale najlepiej rośnie na glebach wapiennych.
· Stanowi dobry przedplon dla zbóż jarych oraz dobry poplon po zbożach i roślinach okopowych.
· Termin siewu: III-V.
· Norma siewu: 70-90 kg/ha.
· Termin zbioru: W uprawie na zielonkę pierwszy pokos zbieramy na początku kwitnienia.
· Plon zielonej masy: 50-70 t/ha.
