Jak wygląda uprawa komonicy na paszę zieloną?

Komonica zwyczajna, nazywana także pospolitą i rożkową, to roślina z rodziny motylkowatych. Choć nie cieszy się dużą popularnością wśród polskich rolników, jest wartościową rośliną pastewną: zawiera duże ilości białka, soli mineralnych, witamin oraz karotenu, a powstała z niej pasza dorównuje wartością i smakowitością lucernie. Na wczesnym etapie rozwoju można nią skarmiać zwierzęta w postaci zielonki, a po zawiązaniu kwiatów – ze względu na wzrost zawartości substancji ciężkostrawnych i toksycznych w jej pędach – ścinać i przeznaczać na siano.

Wybór stanowiska pod uprawę komonicy na paszę

Komonica toleruje różne warunki środowiskowe. Można ją siać na stanowiskach, na których nie poradziłyby sobie lucerna czy koniczyna czerwona. Poleca się ją do uprawy na pastwiskach, trwałych użytkach zielonych oraz łąkach kośnych. Może być uprawiana w siewie czystym, jako wsiewka w rośliny zbożowe oraz z innymi gatunkami w mieszankach łąkowych. Komonica zwyczajna najlepiej udaje się na stanowiskach po roślinach okopowych uprawianych w pierwszym roku po oborniku. Nie mogą być to jednak gleby wilgotne i podmokłe. Stanowisko powinno być słoneczne, ponieważ roślina ta źle rozwija się przy zacienieniu.

Przygotowanie stanowiska pod uprawę komonicy na paszę

Przygotowanie podłoża pod uprawę komonicy na paszę obejmuje przede wszystkim głęboką orkę jesienną oraz nawożenie mineralne. Zalecane dawki nawozów to 50-80 kg P₂O₅ oraz 80-120 kg K₂O na każdy hektar uprawy. W razie zbyt kwaśnego odczynu gleby należy przeprowadzić jesienne wapnowanie w roku poprzedzającym rozpoczęcie uprawy. Przed wiosennym siewem pole trzeba zbronować i wyrównać, gdyż nasiona komonicy są bardzo drobne. Zaleca się siew w rzędy oddalone od siebie o 15-20 cm oraz stosowanie 10-20 kg nasion na hektar uprawy. Podczas wegetacji należy zadbać o niszczenie skorupy na powierzchni ziemi oraz odchwaszczanie roślin.