O czym mówi kolor buraka pastewnego?

Korzenie buraka pastewnego są źródłem wartościowej paszy dla zwierząt. Można nimi skarmiać bydło, konie, trzodę chlewną, drobny inwentarz, a nawet zwierzynę łowną. Charakteryzują się dużą zawartością węglowodanów i wysoką strawnością. Korzenie buraków pastewnych różnią się między sobą barwą. Analiza koloru ułatwia rozpoznanie, z którą odmianą mamy do czynienia.

Buraki pastewne o białym korzeniu

Wiele odmian buraków pastewnych ma korzenie o białym zabarwieniu. Mowa tu na przykład o Centurionie, który jest pierwszą odmianą jednokiełkową odporną na wirusa rizomanii. Dzięki dużemu zagłębieniu w glebie, na poziomie 65%, nadaje się do zbioru mechanicznego. Inną odmianą jednokiełkową o białym korzeniu jest Syriusz BIS. Podobnie jak Centurion wykazuje się odpornością na suszę i nie wymaga żyznej gleby. Odmianą wielokiełkową o białym korzeniu jest Zentaur Poly, który wyróżnia się odpornością na pośpiechy i tolerancją na choroby: cerkosporę i wirusa żółtaczki. Korzenie nadają się do zbioru mechanicznego i dobrze się przechowują nawet do późnej wiosny (straty do 2%).

Buraki pastewne o żółtopomarańczowym i czerwonym korzeniu

Buraki pastewne mogą mieć również żółtopomarańczowy korzeń. Takie odmiany zawierają dużo karotenu. Korzeń o tej barwie ma między innymi Solidar BIS. To odmiana jednokiełkowa o walcowato-owalnym kształcie, która bardzo dobrze się przechowuje. Zbliżony kolor ma Ursus Poly, który jest odmianą wielokiełkową. Podobnie jak Solidar BIS charakteryzuje się bardzo małym zanieczyszczeniem ziemią i nadaje się do zbioru ręcznego. Może się pochwalić wysoką zdrowotnością i małą zdolnością do wydawania pośpiechów, ale wymaga gleb żyznych.

Istnieją też buraki pastewne o czerwonym korzeniu. To na przykład odmiana Rekord Poly, która wyróżnia się najwyższym plonem korzenia ze wszystkich odmian wielokiełkowych. Cechuje się dobrą zdrowotnością i odpornością na wydawanie pośpiechów. Udaje się na glebach żyznych i nadaje się do zbioru ręcznego. Czerwony korzeń ma również Krezus, który jest odmianą jednokiełkową. W przeciwieństwie do poprzednika można go z powodzeniem uprawiać na glebach słabszych. Dzięki zagłębieniu w glebie na poziomie 55% jest przydatny do zbioru mechanicznego.