Które rośliny bobowate najlepiej sprawdzają się w roli roślin pastewnych?

Które rośliny bobowate najlepiej sprawdzają się w roli roślin pastewnych?

Data:

Rośliny bobowate, zwane również motylkowatymi, to rodzina roślin należąca do rzędu bobowców. Dzieli się je na drobnonasienne i grubonasienne. Ze względu na wysoką zawartość białka i aminokwasów egzogennych oraz dużą strawność składników pokarmowych rośliny bobowate są szeroko stosowane w celach paszowych. Które gatunki i odmiany najlepiej sprawdzają się w tej roli?

Rośliny bobowate a warunki siedliskowe

Nie ma jednoznacznej odpowiedzi na pytanie, które rośliny bobowate najlepiej nadają się do uprawy na paszę. Sukces uprawy jest bowiem zależny od wielu czynników, a jednym z najważniejszych z nich są warunki siedliskowe. Najbardziej wymagającymi roślinami bobowatymi są bobik, soja oraz grochy. Najlepiej uprawiać je na glebach klasy I, II i III. Rośliny te mają wysokie wymagania wodne i źle plonują na stanowiskach zakwaszonych. Nie należy ich wysiewać na glebach lekkich, bo dają na nich niskie plony, przez co ich uprawa jest nieopłacalna.

Nieco bardziej tolerancyjne w stosunku do warunków siedliskowych są łubin biały i łubin wąskolistny. Warto jednak pamiętać, że łubin biały cechuje się mniejszą odpornością na zakwaszenie oraz długim okresem wegetacji, więc w przypadku późnego wysiewu zbiór może być problematyczny. Najmniejsze wymagania glebowe ma łubin żółty, który z powodzeniem rośnie na glebach V i VI klasy. Niestraszne są mu lekkie zakwaszenie oraz okresowe susze. Dodatkowo roślina ta wzbogaca słabe stanowiska w materię organiczną.

Słodkie i gorzkie odmiany roślin bobowatych

Wybierając rośliny bobowate na cele paszowe, warto pamiętać o tym, aby unikać odmian gorzkich. Odpowiednie dla zwierząt są odmiany słodkie, takie jak dostępny w naszym sklepie łubin żółty Baryt. Jest on przydatny w skarmianiu warchlaków, tuczników oraz drobiu. Można go stosować w odmianach z łubinem wąskolistnym i grochem. Gorzkie rośliny bobowate, takie jak łubin wąskolistny Oskar, uprawiane są w celu późniejszego przyorania i wzbogacenia gleby w materię organiczną. Sprawdzają się na polach położonych w okolicy lasów, ponieważ nie są przygryzane przez dziką zwierzynę, dzięki czemu chronią odmiany słodkie.