Jak uprawiać koniczynę łąkową, komonicę, inkarnatkę, esparcetę?

Rośliny motylkowate i mieszanki motylkowatych z trawami dostarczają wysokobiałkowej paszy objętościowej, chętnie zjadanej przez zwierzęta. Warunki klimatyczne naszego kraju pozwalają na uprawę wieloletnich roślin motylkowatych drobnonasiennych takich jak koniczyna czerwona (łąkowa), komonica i esparceta. Do produkcji pasz objętościowych wykorzystywana jest również inkarnatka, która jest rośliną jednoroczną.

Zalety roślin motylkowatych

Największą zaletą roślin motylkowatych, ze względu na bakterie brodawkowe, jest zdolność wiązania i wykorzystywania azotu atmosferycznego. Oznacza to duże oszczędności, wynikające z ograniczenia stosowania azotu w formie mineralnej. Ich uprawa korzystnie wpływa na poprawę struktury gleby oraz wzbogaca ją o duże ilości masy organicznej. Rośliny motylkowate są doskonałym przedplonem dla roślin następczych.

Uprawa roślin motylkowych

Uprawa roślin bobowatych nie jest łatwa. Zmienność plonowania oraz uzyskiwanie niskich plonów w kolejnych latach często nie wynika z niskiej wartości odmiany, ale z błędów popełnianych w trakcie jej uprawy. Najczęściej błędy wynikają z nieodpowiedniego przygotowania gleby do siewu, opóźniania terminu siewu, zbyt intensywnego nawożenia azotowego oraz braku odpowiedniej wiedzy przy nawożeniu. A każda z roślin potrzebuje innej uprawy.

Koniczyna łąkowa to roślina wieloletnia występująca, na glebach mineralnych, średnio zwięzłych i żyznych. Ziemie pod jej uprawę powinny być zasobne w wapń, umiarkowanie wilgotne, a ich odczyn powinien być obojętny lub lekko kwaśny. Uprawia się ją na gruntach ornych w czystym siewie i w mieszankach z trawami. Koniczyna krwistoczerwona, określana również jako inkarnatka, najlepiej rośnie i plonuje na glebach lekko kwaśnych oraz obojętnych, których pH wynosi 5,6-6,5. Jej uprawa bardzo dobrze udaje się na glebach lekkich, piaszczysto-gliniastych i szczerkach, zaś na glebach zlewnych plonuje bardzo słabo. Zalecana jest do uprawy na glebach należących do kompleksu żytniego bardzo dobrego i dobrego. Może być uprawiana co 3-4 lata na tym samym polu. Komonica zwyczajna ma najmniejsze wymagania glebowe, dobrze udaje się na siedliskach ubogich w składniki pokarmowe i o niższym odczynie gleby. Na pastwiskach intensywnie użytkowanych trwałość gatunku jest ograniczona do 2-3 lat. Esparceta występuje powszechnie na niżu oraz w niższych położeniach górskich. Uprawiać ją można na glebach ubogich i suchych. Ma bardzo duże wymagania co do odczynu gleby, dlatego też najlepiej rośnie na glebach wapiennych o pH większym od 7,3. Nie należy uprawiać na glebach zwięzłych i podmokłych. W uprawie polowej można użytkować ją przez 2-4 lata.