Charakterystyka i zastosowanie komonicy zwyczajnej
Komonica zwyczajna to gatunek byliny należący do rodziny motylkowatych. Pochodzi z obszarów Azji, Europy i Afryki Północnej, ale rozprzestrzeniła się także na innych kontynentach. W Polsce występuje dziko na terenie całego kraju, zasiedlając słoneczne łąki i widne leśne polany, ale jest także rośliną uprawną. Komonica zwyczajna wyróżnia się wysoką odpornością na niskie temperatury – wytrzymuje mrozy do -25°C. Toleruje zarówno nadmiar wilgoci, jak i okresy suszy. Jest wytrzymała na częste deptanie i przygryzanie przez zwierzęta. Dobrze znosi wielokrotne koszenie i szybko odrasta po ścięciu.
Wymagania stanowiskowe komonicy zwyczajnej
Komonica zwyczajna lubi gleby lekkie, przepuszczalne, umiarkowanie wilgotne, o zasadowym odczynie pH. Jest tolerancyjna w stosunku do warunków siedliskowych, dlatego może rosnąć także na innych typach podłoża: glebach ciężkich, wilgotnych, zbitych, ubogich w składniki pokarmowe, o kwaśnym odczynie pH. Jako składnik mieszanek łąkowych może być także wysiewana na glebach murszowych, torfowych i podmokłych. Ważne jest jednak, aby było to stanowisko słoneczne, bo jest ona rośliną światłolubną. Najlepszym przedplonem dla komonicy zwyczajnej uprawianej na paszę są rośliny okopowe. W przypadku uprawy na nasiona powinna być wysiewana po zbożach. Optymalny termin siewu bez rośliny ochronnej przypada na II dekadę kwietnia. Komonicę zwyczajną można także siać latem po zejściu z pól przedplonów.
Zastosowanie komonicy zwyczajnej
Komonica zwyczajna jest cenną rośliną pastewną. Przeznacza się ją na paszę w postaci zielonki lub siana. Jej młode liście i pędy zawierają duże ilości białka, soli mineralnych, witamin i karotenu, dzięki czemu stanowią odpowiedni pokarm dla różnych gatunków zwierząt hodowlanych. Komonica zwyczajna na paszę zieloną powinna być zbierana lub spasana przed kwitnięciem, gdyż jej kwiaty zawierają związki cyjanogenne nadające roślinom gorzki smak. Ponadto w jej pędach wzrasta ilość substancji antyżywieniowych, takich jak saponiny i kwas pruski. Takiej zielonki nie należy podawać zwierzętom. Szkodliwe substancje zanikają podczas suszenia. Komonica zwyczajna ma też właściwości przeciwerozyjne, więc może być wysiewana na zboczach gór.