Lucerna

Lucerna to roślina pastewna pochodząca z Bliskiego Wschodu. Przyjmuje się, że do Europy trafiła za sprawą Aleksandra Wielkiego, który docenił jej doskonałe walory odżywcze i karmił nią konie. Roślina ma spore wymagania glebowe. Najlepiej uprawiać ją na gruntach o odczynie alkalicznym. Powinny to być również gleby przewiewne, szybko nagrzewające się i przepuszczające. Lucerna jest stosunkowo podatna na choroby, dlatego nie zaleca się, by siać ją na polach po innych motylkowatych oraz kukurydzy traktowanej dużymi dawkami herbicydów. Ważne też, by zachować przerwę w obsiewie lucerną tych samych pól. Sugerowany czas to 3 – 4 lata.

Lucerna jest synonimem paszy wysokobiałkowej. Białko zawarte w lucernie należy do świetne zbilansowanych, dlatego uprawnione jest porównywanie go nawet do białka zwierzęcego. Szacuje się, że hektar obsiany tą rośliną daje do 55 ton zielonki, na co przypada jakieś 1500 kg białka. To naprawdę dużo – prawie dwa razy więcej niż daje koniczyna. Należy jednak dodać, że pasza z lucerny jest raczej uboga w cukier. Ze względu na małą koncentrację energii jest więc niezbędne podawanie wraz z nią pasz węglowodanowych.

Pasza z lucerny zawiera substancje estrogenne. Wpływ kumestrolu na zdrowie karmionych paszą zwierząt może być dwojaki. Krowy karmione lucerną są co prawda bardziej mleczne oraz płodne, ale jednocześnie też narażone są na częstsze poronienia oraz zapalenie wymion. Warto również dodać, że w ostatnim czasie rośnie popularność lucerny jako rośliny zdrowotnej. Coraz częściej dostrzegane są jej właściwości wzmacniające. Duża zawartość szerokiej palety witamin z grup A, B, C, D, E I K oraz wapnia, magnezu, fosforu, cynku, manganu, żelaza, potasu, krzemu, miedzi i sodu.